Edwin en Rianne naar Thailand 2

<>

Zondag 27 juli 2014
Klaarmaken om verder te trekken

Ik werd rond 10.00 uur wakker en Rianne sliep nog een uurtje door, we waren vannacht geterroriseerd door een paar muggen en pas laat in slaap gevallen.
Ik haalde een americano koffie en schreef het verslagje van gisteren.
Rond 12.00 uur waren we klaar en gingen we ontbijten bij cafe del sol. Dit is hetzelfde cafe als waar ik had gewacht toen Rianne de scrub massage nam een dag of vijf geleden. Ik nam een broodje roast beef en Rianne een broodje camembert. Ze hadden hier een redelijk westerse kaart en we hadden gewoon even zin in een broodje. Na het eten had Rianne nog trek en bestelde nog een omeletje welke ze oppeuzelde terwijl ik mijn tweede bakje americano koffie dronk.

Toen we genoeg gegeten hadden en wakker waren gingen we de kaartjes kopen voor de reis van morgen. We vertrekken morgenochtend om 06.00 uur met de high speed catamaran richting Suratthani om daar vervolgens nog een dikke 200km te bussen naar Khao Lak alwaar we Bas zullen ontmoeten. Als alles goed gaat komen we daar rond 14.00 uur aan. Kosten van deze trip zijn 1.050 bath/25€ p.p. De dame achter de balie wist niet hoe ze Khao Lak schreef en vertelde ons doodleuk dat we ook om 09.30 uur konden vertrekken. Daar waren we natuurlijk in geïnteresseerd maar we hadden ook ons huiswerk gedaan en deze vertrektijd nog niet eerder gezien. Gelukkig had een collega na onze twijfels meer verstand van zaken en schreef de plaatsnaam en de vertrektijd wel correct wat helaas toch 06.00 uur is gebleven.

Vervolgens reden we even langs golden divers waar we de scooter hadden gehuurd, zit schuin tegenover de ticketbalie, om te vragen hoe laat we de scooter terug moesten brengen. Officieel was dat 14.30 uur maar zonder veel aandringen mocht dat ook uiterlijk 18.00 uur. Dat was prettig want dan hadden we de hele middag nog vervoer.

We gingen een uur of twee bij het strandje naast de pier liggen. Rianne in de zon en ik in de schaduw en Rianne dipte een paar keer het water in. We dronken nog wat bij het barretje naar de pier waar we donderdag ook even waren geweest. Ik nam een strawberry shake en Rianne een watermelon juice no ice. Voor het eerst vond Rianne de watermelon juice niet lekker en liet deze grotendeels staan. We hadden nog een paar uur en de scooter zat nog halfvol benzine. Op de kaart had ik de meest noordelijke baai gespot, de Mango Bay. In de reisbijbel had ik gelezen dat hier het meest heldere water van het eiland moest zijn. Bovendien zag ik op de kaart dat hier een enorm lange kronkelweg naartoe ging, wel drie keer zolang als de langste die we tot op heden hebben gehad. Dit detail vertelde ik nog maar niet aan Rianne en we gingen op pad.

We reden richting de Hin Wong Bay waar we eerder zijn geweest maar moesten halverwege dit pad linksaf. Vlak voor de afslag stond een bordje met een kaartje. Hierop stond naast de route dat de afdaling naar de Hin Wong Bay 20% was met 'good road' en naar de Mango Bay wat het maarliefst 30% met 'bad road'. O my god, Hin Wong Bay was met het bordje 'should i stay or should i go' weet je nog? Ik twijfelde even, zei maar niets tegen Rianne en we gingen verder.
We reden en reden, dan over zand en dan over beton. Voornamelijk steil omhoog dwars door een jungle achtige omgeving de berg op. Halverwege konden we links of rechts kiezen, we kozen links met een bordje "Mango view bar" en reden nog een stuk. Geen kip te zien hier behalve groene eekhoorn achtige beesten.

Op een gegeven moment kwamen bij een soort tol poortje waar iemand zat en 50bath p.p. vroeg om zijn stokje omhoog te doen. Ik had de neiging om dwars door het stokje te rijden maar omdat we al zo ver waren en bovendien het stokje zwart met geel geverft was betaalden we maar. We reden nog een meter of 200 over het zand en kwamen bij een afgelegen barretje. Er was niemand behalve een kooi met 4 van die groene eekhoorns en een stelletje waarvan het barretje was. Het zag er allemaal vrij nieuw gebouwd uit en het uitzicht was werkelijk adembenemend. We konden vrijwel het hele eiland overzien vanaf hier. We bestelden een ice tea en een biertje en begonnen foto's te schieten welke erg mooi zijn geworden. We genoten een half uurtje van het uitzicht terwijl we onze best deden om niet levend opgegeten te worden door alle insecten daar. De dame van het barretje vertelde dat als we naar de Mango Bay wilden we nog zo'n 200 treden af (en dus ook op!) moesten lopen mochten we de 30% afdaling 'bad road' al overleven. Omdat we al erg tevreden waren met onze ontdekking en we bovendien niet erg veel tijd meer hadden besloten we de baai maar over te slaan.

We reden zonder problemen terug naar het hotel en fristen ons op, tijd om de scooter terug te brengen. Onderweg naar de uitgang betaalden we het hotel alvast. Het verblijf van zes nachten heeft ons een grove 200€ gekost. Na alle verhalen over de scooterscam was ik toch een beetje zenuwachtig maar het was geen enkel probleem. De vriend(in)? van de Nederlandse eigenaar keek half naar de scooter en gaf mijn paspoort terug. We betaalden de afgesproken 700bath en vertrokken zonder gedoe. Aanrader dus! Scooter huren op Koh Tao? Ga naar Golden Divers bij de pier!

We liepen wat rond en dronken wat bij The Reef Bar vlakbij de pier. Rianne begon zich niet zo lekker te voelen en had geen trek. In de hoop dat het bij zou trekken bestelde ik een paar 'chips'. Dat zijn hier oma frieten maar dan drie keer zo groot. We liepen verder terwijl Rianne zich belabberd voelde en ik kocht een (nep) Calvin Klein boxershort voor 100bath omdat ik nog maar twee schone boxers bij me heb. Omdat Rianne zich zo slecht voelde besloten we vast richting het hotel te lopen. Uiteindelijk gingen we vlakbij het hotel een resort op genaamd 'The Hacienda'.
Er stonden veel relaxte banken het was aardig rustig en er stond formule1 op, de gp van Hongarije was net begonnen. Er kwam geen bediening (huh?) dus ik liep zelf maar naar de balie. Watermelon juice no ice? NO. Fresh Fruit Dish? (wilde Rianne graag) NO. Can i smoke here? NO. (voor het eerst in Thailand).
Het was een resort met een grote dikke witte Engelse eigenaar en alleen maar Engelsen zaten er. Het was alles wat Thailand niet is, de eigenaar liep druk heen en weer iedereen rond te commanderen, niemand lachte, er hing geen sfeer en de kaart was van pizza tot fish'n'chips. Aan de andere kant waren er relaxte banken en stond de F1 op met Engels commentaar dus we besloten samen een pizza te delen. Het duurde een half uurtje maar de pizza was niet slecht. We dronken wat en keken de gp af die overigens erg spannend was.

Rianne trok weer wat bij en rond 21.00 uur liepen we mooi op tijd terug het laatste stukje naar het hotel. Tas inpakken en op tijd slapen. Morgen tijd voor een nieuw hoofdstuk in ons avontuur!

Maandag 28 juli 2014
Op naar Khao Lak!

Om 04.15 uur ging de wekker en na een 4-5 uur slaap stonden we weer op.
Opfrissen, laatste spulletjes inpakken en rond 5.15 liepen we met de backpacks op de rug richting de boot. Rianne voelde zich nog erg beroerd net als de wc na haar laatste bezoek. Ze nam een aantal norrit en een vloeibare 400 mg liquid cap tegen de koorts en hield zich sterk.
We hadden gehoopt dat het rond deze tijd wat koeler zou zijn maar niets van dat, zeiknat bezweet kwamen we een kwartier later aan bij de boot en ruilde de voucher om voor boot- en bustickets. Rianne kon wel janken tijdens het wachten zo beroerd voelde ze zich, en dan hadden we ook nog 3 uur op de boot in het vooruitzicht.

Eenmaal in de boot deed de ibu zijn werk en ging het wel weer, ze kon wat slapen maar eten zat er nog niet in. Ik haalde wat chocolade en een broodje. Met tussenstops in Ko Pangan en Ko Samui kwamen we ruim drie uur later aan op de pier van Surat Thani. Haastige buschauffeurs stuurden ons richting bus 2 omdat we stickers droegen met de bestemming KAL erop.
Na een kwartiertje rijden stopte de bus langs een grote straat in  Surat Thani en moesten we er met een man of 15 uit. We werden opgevangen bij een soort reisbureautje zoals er hier veel te vinden zijn en kregen te horen dat we hier zo'n 35 minuten moesten wachten. Ik haalde een colaatje en water en Rianne moest naar het toilet voor vloeibare menu 2. Omdat iedereen echter in de rij stond voor het toilet wachtte ze even tot het wat rustiger was. Gewapend met een toiletrol liep ze naar de wc maar kwam een paar minuten later onverrichterzake terug omdat er steeds iemand op bleef zitten.
Plots kwam er een pickup taxi truck die de mensen op kwam pikken voor Khao Lak, dat waren wij en een Belgisch stelletje. Ze vroegen of we ready waren en ik zei no she has to go to the toilet. Ze maakten duidelijk dat er geen tijd was want de bus ging over tien minuten en op het station was ook wel een toilet.
Met tranen in haar ogen stapte Rianne in de truck en we reden een minuut of vijf richting het station.

Daar aangekomen stond de bus al klaar en een wederom haastige buschauffeur nam onze tassen aan. Ik probeerde de bus tegen te houden en Rianne ging opnieuw een poging wagen, de busrit zou immers 3,5 uur gaan duren.
Na een paar minuten kwam ze weer onverrichterzake terug, het toilet op het station bleek een smerig gat. Ze besloot het de hele rit op te houden wat haar overigens goed is gelukt. De bus was een hele oude, met veel kleurtjes en een soort grijze chesterfield plafond met een stuk op 20 speakers. Het viel me op dat ik meer schroefjes om me heen zag die half los waren getrild dan schroefjes die vast zaten. Zelfs de pin van de hendel van een met een met een spin bevestigde brandblusser zat half los. Het was duidelijk dat ze in Kazachstan nog niet met dit ding zouden rijden en we hoopten maar dat de schroefjes van de remmen wel goed vast zouden zitten.

De rit was lang en warm, voordat we de stad uit waren stopte de chauffeur voor wat winkeltjes, ik vermoedt dat dit bij zijn familie was. Er kwamen drie man met schalen kip de bus in en ondanks dat ik er best zin in had besloot ik er voor Rianne maar niet aan te beginnen. We stonken een uur in de wind en waren helemaal smoezelig toen we aankwamen in Khao Lak. We namen voor 150bath  een taxi naar het hotel die we via booking hadden geregeld en halverwege hoorde we Bas vanaf een barretje hallo roepen. We zwaaiden maar de taxichauffeur reedt door en ik stuurde Bas een sms dat we ons eerst even gingen opfrissen. We checkten in na een reis van 9 uur en rekenden de 840 bath/€19,50 alvast af voor het hotel. De douche was magisch en een uurtje later ontmoette we Bas bij het zwembad van het hotel. We dronken wat bij zijn bungalowtje en Rianne, die nog niks gegeten had de hele dag, gaf aan dat ze graag wilde gaan liggen.

Bas en ik liepen naar het barretje vanwaar hij ons had gespot toen we langsreden vanmiddag met de taxi en dronken een paar biertjes. We vertelden over onze sik girlfriend en spontaan bood de eigenaresse aan om met mij achterop de scooter naar de 7/11 te rijden. Ik haalde een rozijnenbroodje voor haar, bracht die naar het hotel en ging weer terug naar het barretje. Na een uurtje liepen we wat verder en aten bij een restaurantje. Ook daar vertelde we over onze sik girlfriend en vroegen of ze wat fruit hadden. Dat hadden ze niet maar de eigenaar wilde wel op de market watermeloen en bananen halen.
Hij kwam terug met een halve watermeloen en een stuk of 15 bananen en de schade was 90bath/€2,20. Toen we uitgegeten waren liepen we naar Rianne om het fruit te brengen en ze was gelukkig al wat opgeknapt. Ze ging mee terug naar het hetzelfde barretje waar we nog een aantal samsong/cola dronken en een rondje jagerbom shotjes. De dame achter bar dronk ook mee en we kletsen over de tsunami en leerden thaise woordjes zoals proost chongchong.

Rond half twaalf begonnen de ogen te prikken en was de pap op. Het was weer een lange dag en een zware reis.
Morgen gaan we Khao Lak verder ontdekken.

Dinsdag 29 juli 2014
Een Thais feestje

Bas maakte ons rond kwart voor tien wakker omdat we anders het ontbijt wat hier in het prima Fanari Resort inclusief is zouden missen.
We waren net op tijd en bestelden koffie en een vers gebakken eitje. Bij het buffet konden we groenten en fruit pakken en alles was van prima kwaliteit.
Toen we klaar waren ging Bas een Thaise massage nemen en wij gingen lekker bij het zwembad liggen want het was lekker weer.
We zwommen lang en lagen lekker te luieren. Na een uur of twee kwam Bas terug en die ging nog even meedoen. We dronken alledrie een mojito en hingen een Vitesse vlag op waarbij we wat foto's schoten.

Wat later kregen we trek en gingen we eten aan de zee zodat we meteen konden profiteren van de frisse zeewind. Na de lunch namen Bas en ik een duik in de zee waar we flinke golven moesten trotseren terwijl Rianne foto's maakte. Hier heeft overigens ruim tien jaar geleden een tsunami in alle hevigheid huisgehouden. Als je die verhalen hoort van de lokale mensen tot hoe hoog de golven wel niet zijn gekomen en hoe ver landinwaarts krijg je er gewoon kippenvel van. Als dat nu weer zou gebeuren zouden we op deze plek hartstikke dood zijn. Afijn, na een half uurtje golven trotseren bemerkte ik dat ik behoorlijk aan het verbranden was. We namen zomaar even een duik bij een duur resort aan de zee om het zoute water weg te spoelen terwijl wat veel betalende Duitsers ons enigszins beledigd aankeken. We keken even terug van jullie zijn toch weltmeisters dus niet piepen en liepen verder het strand af.

Een wat oudere, Engelse, wit/rode en forse dame vroeg aan Bas of hij wat foto's wilde maken met haar camera en daar stemde hij mee in. Hij fotografeerde haar buitenproportionele achterwerk en mij terwijl ik de nieuw ontwikkelde "crabdans" deed wanneer ze naar haar positie liep, en de zon terwijl ze wel poseerde. We hadden grote pret erom en liepen verder naar een paar strandbarretjes wat verderop.
De eigenaar van een van de barretjes heette "peanut" en liet ons een vers gevangen Merlijn van 8kilo zien, wat een apparaat. Ook had hij twee lobsters klaar staan voor het diner. We overwogen om er gebruik van te maken maar kozen daar uiteindelijk toch niet voor, net als de massage die Rianne daar wou nemen maar toch niet deed uiteindelijk. Wel dronken we wat met onze voetjes in het zand. Overigens is er hier wel echt strand zand, het zand lijkt een beetje op bruine suiker. Aan de oostkust bestaat het strand meer uit fijne kiezeltjes.

We liepen verder en brachten Rianne naar de massagesalon waar Bas vanmorgen was geweest. Wij gingen wat drinken verderop in het straatje bij het restaurant van de man die gisteren fruit op de markt had gehaald voor Rianne. Na een dik uur was Rianne terug en liepen we naar het resort om ons op te frissen met een pitstop bij het barretje vanwaar Bas ons had zien aankomen. De broer van Bas, genaamd Victor, is al vaker in Khao Lak geweest en heeft hier een kennis met de naam Nen. Bas had haar vanmorgen gebeld en uitgenodigd voor een etentje. Rond half 9 kwam ze bij ons hotel en liepen we richting een goed restaurant die ze kende. Het was gezellig en het eten was heerlijk. Omdat we vrij laat waren gaan eten waren we de laatste tafel en stond het personeel op ons te wachten tot we klaar waren.
Daarna gingen we naar een bar met live muziek die Nen kende en het werd erg gezellig. Geboeid keken we naar een schouwspel van dansende Thaise mensen en deden er uiteindelijk ook (een beetje) aan mee. We kwamen aan de praat met wat meisjes van een massage salon en hadden een leuke avond. 
Rond 03.30 uur waren we weer bij het resort en was het hoog tijd om te gaan slapen.

Woensdag 30 juli 2014
Op naar de jungle!

Rianne en ik waren net op tijd voor het heerlijke ontbijt hier maar Bas lag bewust nog in coma. Na het eten ging ik hem tegen 11.00 uur wekken omdat we om 12.00 uur moesten uitchecken. Iets voor 12.00 ontmoette we elkaar weer bij de receptie en betaalden de rekening. Gisteren had Bas al een Tree hut geboekt in Khao Sok midden in de jungle. Bij de receptie bestelden we een taxi die ons voor 1.300bath wilde brengen. Via een ATM en de de muah tai school waar  Bas straks drie maanden zal trainen reden we in zo'n anderhalf uur naar het "paradise beach resort".

We werden ontvangen met een welkomstdrankje en moesten een uurtje wachten tot de kamers klaar waren. Daarom bestelden we meteen wat te eten. Het duurde vrij lang voordat het klaar was en ondanks dat we alle drie fried Rice met chicken hadden besteld kregen we drie keer noodles met chicken. We maakten er geen probleem van maar het eten was niet geweldig. We aten het maar half op en werden langzaam aan een beetje ongeduldig over wanneer we de kamer op konden. De dag zou op deze manier grotendeels verloren gaan en we waren vies. Na nog een poosje konden we in de kamer, we fristen ons op en liepen het kleine dorpje in. Overal kan je excursies boeken van een uurtje "tubing" over de rivier tot en met tien dagen deep jungle trekking. Ook zijn er wat barretjes en restaurantjes te vinden, we informeerden hier en daar en dronken wat bij een barretje langs de rivier. Ondertussen werden we alle drie verrot gestoken door de muggen die je niet ziet of voelt totdat het te laat is. Ook van deet zijn ze hier blijkbaar niet onder de indruk. Het was inmiddels half 5 en we wilden graag nog tubing doen. De eerste zaak wilde niet meer vanwege de tijd en "kou" maar ergens anders waren ze er nog wel voor in. Ze vroegen wel waar we vandaan kwamen omdat het aardig koud was (voor hun doen) maar toen Bas vertelde dat we uit Iceland kwamen waren ze overtuigd. 

We kleedden ons snel om en liepen terug waarna we een tube kregen en samen met een gids gingen we met regen de snel stromende rivier in.
Het was eerst even koud maar later heerlijk en we dobberden ongeveer een uur  stroomafwaarts. De omgeving was prachtig met veel groen, apen en hoge steile rotswanden. Bas was erg druk met z'n go pro camera en vergat vaak bij te peddelen waardoor die regelmatig in de begroeiing langs de rivier terecht kwam. Op een gegeven moment had de gids, een jong knaapje die geen Engels kon en bibberde van de kou, er genoeg van en hield de tube van Bas voor de rest van de trip vast met zijn voeten.
Op het einde moesten we even wachten en werden we opgepikt door een pickup die ons terugbracht naar de winkel. Het was donker toen we aankwamen.

We fristen ons weer op en gingen eten bij 'pawn reestaurant'. Victor had deze getipt en we kregen heerlijke authentiek Thaise gerechten voorgeschoteld van de vriendelijke eigenaresse Pawn. Rianne bestelde een groene curry en Bas en ik een spicy curry met bananenbloesem waarbij we wel vermelde dat het medium spicy moest zijn. Zelfs medium zorgde voor een bezwete rug maar we hebben ervan genoten. Vervolgens gingen we naar de Rasta bar wat ernaast ligt en dronken een paar cocktails. De Rasta bar was gelegen op de eerste verdieping, er werd reggae muziek gedraaid (verassend) en het oogde heel relaxed met hangmatten etc. We waren de enige gasten, het was bijna uitgestorven in Khao Sok wat ook maar uit 1 straatje bestaat. Door de felle lichtjes en het feit dat we op een verdieping waren kwamen er diverse grote insecten op bezoek. 

We zagen gekko's motjes vangen maar vervolgens een grote enge vlieg die de gekko weer aan ging vallen, Huh? Daarna kregen we bezoek van een grote sprinkhaan met 1 achterpoot waardoor die alleen maar rondjes kon springen wat die overigens ook nog tegen mij aan deed. Als klap op de vuurpijl kwam er een gigantisch groot sprinkhaan achting beest maar dan zonder grote achterpoten op bezoek. Hij bewoog zich voort als een robocop met zijn spinachtige poten en had werkelijk een lijf groter dan een hand. We gilden de hele boel bij elkaar en maakten foto's ervan. Ikzelf ben echt panisch van insecten en al helemaal die grote en verliet nat van het angstzweet het pand. Bas en Rianne vonden het ook niks en ondertussen werden we ook nog steeds non-stop lek gestoken door die muggen. Het regende weer zoals het hier bijna voortdurend doet en onderweg terug naar het resort besloten we dat we morgen weer de jungle uitgaan.