Edwin en Rianne naar Thailand

Vakantiedagboek van Edwin en Rianne naar Thailand 15/7/2014 - 5/8/2014

Dag 1+2 reizen, reizen en aankomen.

Onze 20 dagen Thailand begonnen op woensdag 16 juli.
Om 3.30 uur ging de wekker na een uur of vier slaap en maakten we ons klaar om 4.30 uur in de auto te stappen. Een goede vriend hadden we zo gek gekregen om de auto terug te rijden dus pikten we die om 4.45 uur op.
Rond 6.00 uur waren we op Schiphol en dat was niets te vroeg, we konden nog net onderweg naar het vliegtuig een duurbetaalde maar broodnodige bak koffie scoren en stegen om 7.15 uur op richting Parijs.
Na de kortste vlucht ooit (3 kwartier) mochten we 5,5 uur wachten op de vlucht naar Bangkok, hoewel we hier erg tegenop hadden gezien ging de tijd met wat slenteren, roken, eten en drinken toch verbazend vlot voorbij.
De Boeing 777 van airfrance was een prima toestel, zelfs in economy class zat een compleet entertainment system en hadden we geen moeite om onze benen kwijt te kunnen.
Voor de zekerheid had ik van m'n schoonvader nog 2 temazepam slaappillen meegekregen, voor heen en terug.  Voor vertrek had ik even op internet geneusd en was ik erachter gekomen dat dit middeltje verboden is in Thailand. Aangezien ik van de eerste nog niet echt in slaap viel heb ik die tweede ook maar meteen op geslokt, just to be sure zeg maar ;).

Om 6.20 uur (lokaal (vanaf nu)) landen we veilig in Bangkok, op naar de bagage en hopen dat alles goed is gegaan met die overstap. Vrij snel kwam mijn backpack langs maar na de "last bag" was de tas van Rianne er nog niet. Heel even paniek maar bij een hoopje  tassen die eraf waren gegooid omdat anders de band te vol was lag haar rode backpack gelukkig.

Goed, zonder problemen door de douane en even wat bath inslaan bij de ATM.
Dat bleek wat makkelijker gezegd dan gedaan want ik was vergeten mijn wereld optie aan te zetten dus dat werkte nog niet. We hadden nog 220€ contant mee dus die maar omgewisseld voor een kleine 9000bth. Op naar de touringcar die ons naar Hua Hin zal brengen. Omdat ik weinig zin had om na zo'n lange reis meteen in het drukke en hete Bangkok te verblijven, en we er op het einde toch nog wel komen, heb ik ervoor gekozen om meteen door te reizen. De eerste 2 nachten brengen we door in een redelijk luxe 4 sterren hotel (d varee diva) in Hua Hin. (69€/3000bth).

De reis naar Hua Hin duurde zo'n drie uur in de luxe touringcar met airco en plenty beenruimte, en dat voor 14€. Vlak voor het eindpunt had ik het hotel al gespot en dat kon niet ver zijn. Omdat we inmiddels erg moe waren hebben we ons maar even (letterlijk en figuurlijk) af laten zetten door een taxi voor ongeveer 300 meter, 100bth.

Na een warm welkom in het hotel met een vreemd Ice tea achtig drankje en een koud/nat handdoekje konden we zoals verzocht om 11.30 uur de kamer in ondanks dat je eigenlijk pas vanaf 14.00uur de kamer in mag.
Uitgeput gingen we slapen na een reis van alles bij elkaar 26 uur, we zetten al wel de wekker op 14.30 uur om snel het ritme te pakken te krijgen.

Na drie uur ging dus de wekker, namen we een douch en gingen we op pad.
Schuin tegenover het hotel zit een grote indoor market en daar gingen we naar binnen, toch wel lekker ff die airco nog. Eerst op zoek naar peuken maar kon ze nergens vinden. Uiteindelijk waren we helemaal onderin en achteraan de market en Rianne (gestopt met roken) wilde graag wat eten. Nou keuze genoeg en voor 100 Bth/2.20€ aten we ons eerste versbereide Thaise maaltje, heerlijk!
Vervolgens liepen we via de dichtstbijzijnde zij-uitgang naar buiten en wanhopig op zoek naar peuken vroeg ik met arm- en beengebaren aan de eerste de beste Thaise rokende jongeman "where can you buy cigarettes ?"
Met een kleine glimlach wees hij naar een kraampje maarliefst 2 meter verderop. Achteraf was het dus een zij-uitgang met een kraampje waar ze pakjes sigaretten (75bth/1.80€), drankjes en ook losse sigaretten verkopen speciaal voor mensen die daar staan te roken. Het zal wel de warmte en/of vermoeidheid zijn geweest....
Tijdens het roken begon het even tien minuten te regenen, onze eerste moeson regen, het was lekker fris en zo weer voorbij.

Vervolgens zijn we naar het strand gelopen gevolgd door een ruwe kilometer noordwaarts door de branding. Talloze krabbetjes schoten snel hun zojuist gegraven gaatje in bij het horen van onze voetstappen, de grotere liepen wat ongerust zijwaarts in de hoop niet onder onze voeten te eindigen.
Aangekomen bij een kolonie parasolletjes ter hoogte van het Hilton hotel ploften we op een strandstoel en bestelde wat te drinken.
Voor een grote Heineken en een flesje water betaalde we 280bath/6,40€ wat volgens mij veel te veel was maar ach boeien, we hadden het verdient.

Na enige tijd ging de zon onder en begonnen de muggen vervelend te worden, vooral Rianne moesten ze hebben gelukkig. We liepen de hoek om bij het Hilton en bevonden ons voordat we het wisten in het uitgaansleven van Hua Hin. Ondanks dat het pas een uur of zeven was bleek er al genoeg te doen te zijn. Na nog een paar drankjes te hebben gedronken bij een barretje liepen we terug naar het hotel.

Onderweg nog even een sandwich en croissantje ingeslagen bij de 7/11 en rond 21 uur waren we weer op de kamer.
Lekker op tijd naar bed zodat morgen ons avontuur echt kan gaan beginnen!

Vrijdag 18 juli 2014
Apen, eten en de vierdaagse van Thailand

Gisteravond voor het slapen nog het nieuws mee gekregen van het uit de lucht geknalde vliegtuig in de Oekraïne. Nog geen 24 uur geleden vlogen we daar zo'n 500km zuidelijker langs op. Wat een afgrijselijk idee en wat verschrikkelijk voor alle nabestaanden en slachtoffers, ik ben er moeilijk van in slaap gekomen.

Rond 10.00 uur werden we gewekt door een overijverige schoonmaakster, op zich niet zo erg want dat was toch een prima tijd om op te staan. Na een uurtje wakker worden, koffie drinken en douchen gingen we op pad.
In de "lonely planet" van Thailand die ik tot reisbijbel heb benoemt had ik gelezen over het aan Hua Hin grenzende vissersdorpje Khao Takiab.
Daar is naast het dorpje zelf een enorme staande buddha te zien en kan je een klim maken van 272 meter naar een tempel op een door apen bewoond eilandje. We gingen simpelweg voor het hotel langs de hoofdstraat staan en wachten op een public transport wagentje. Dit zijn groene pickuptrucks met een chromen zitconstructie achterop waar je op in- en uit kan stappen waar je wilt op de route. De kosten zijn slechts 20bht/€0,50 en dat is zo'n vijf keer goedkoper dan een taxi.

Daar aangekomen zijn we richting het strand gelopen en eerst even lekker op het strand wat gegeten en koffie gedronken. Ik nam een small fried Rice met shrimps en Rianne een Thaise plain omelet. Het was weer heerlijk van eenvoud en na het afrekenen (220bth/€5,50) was het tijd om de trap op te lopen. Al na een paar treden stonden we voor de buddha en schoten een foto. Iets verder zat een Thaise massage op een prachtige locatie maar net daarvoor gingen we rechts een lange stijle trap op. Boven aangekomen genoten we even van het uitzicht en liepen we verder over een soort betonnen plateau waar een monnik aan het vegen was. Aan de andere kant van het plateau bleek een air defence systeem te zijn en een militair liep ons tegemoet om zijn hekje goed te zetten. Het was duidelijk niet de bedoeling verder te lopen dus via een andere hoek van het plateau liepen we weer een stukje naar beneden. 

Aan de andere kant was het apeneiland te vinden bovenop het 272 meter hoge bergje. Rianne moest nodig naar het toilet voor menu 2 dus vroeg ik aan een tegemoetkomende toerist (waarvan er overigens niet veel waren) of er een "toilet or something up the Hill" was. Ahh Nederlands of niet zei die lachend waarop ik vroeg of het echt zo erg was. "ik zou het niet beter doen hoor" zei die lachend en gaf aan dat er wel een toilet te vinden was.
Iets verder zat inderdaad een restaurant en aangezien het net begon te regenen besloten we daar ook meteen maar even wat te drinken. Rianne was een kwartier weg en kwam met een opgelucht gezicht terug. We genoten van ons colaatje en het mooie uitzicht. We zagen waar ons hotel ongeveer moest liggen en rekende af (50bth/€1,20). 

Boven aangekomen zagen we wat kleine hondjes bij een huis liggen, hondjes?? Dat zijn aapjes man! Rianne was niet te houden en begon foto's te schieten. Ik keek verder omhoog en zag nog veel meer aapjes. Er was hier een soort kleine monikken samenleving die in volledige harmonie met de apen en honden leven, heel bijzonder. Ze zamelde geld in voor voer en de beesten liepen er gezond, vrij en vredelievend bij. Aan de voet van de flinke trap naar de tempel zat een monnik een hond te vlooien. Toen we aanstalten maakte om de trap te betreden gaf hij aan dat Rianne in haar (erg) korte broekje niet erop mocht, geen paniek want een leendoek voor haar benen werd binnen no time omgebonden door een vrouwelijke collega. Boven aangekomen genoten we even van het uitzicht en namen wat foto's. Halverwege de trap weer af pakte ik het plastic zakje met m'n telefoon en geld uit m'n zak en plots kwam er een oplettende aap de trap op stormen die vermoedde dat er weleens wat lekkers in zou kunnen zitten. Gelukkig was de trap groot genoeg om het zakje snel weer weg te doen voordat de aap de kans kreeg om hem uit m'n handen te grissen zoals ze vaak schijnen te doen.

Uit het zakje had ik 20bath gepakt voor Rianne die graag beneden de apen wilde voeren. We gaven 10bath aan de dame voor het lenen van het rokje en Rianne begon een emmertje met stukjes banaan aan de apen te voeren.
Een grote dikke aap was minder geïnteresseerd in het stukje uit de hand van Rianne maar begon te trekken aan het emmertje. Dit was hem zo te zien al vaker gelukt maar deze keer niet. Ik schoot wat foto's van Rianne met een hoop inhalige apen en we liepen wat verder de hoek om naar nog een tempeltje. Onderweg nog veel meer honden en apen, bijna bij de tempel waren twee apen aan het stoeien en een daarvan rende opeens naar Rianne, ging aan haar been hangen en maakte een soort van bijtbeweging naar haar been. "O nee hè!" klonk het paniekerig en de aap liet weer los, gelukkig niets meer dan een klein rood plekje, hij had niet echt gebeten.

Plots was Rianne genezen van de aapjes en liepen we aan de andere kant dan we gekomen waren de bult weer af.
Het pad kwam langs arme vissers in kleine hutjes met talloze minuscule eetgelegenheden. We liepen verder en aten en dronken weer wat. Voor een Heineken, twee water en een small fried Rice met mixed seafood welke we samen deelde betaalde we 180 bath.

We liepen wat terug over de hoofdstraat richting Hua Hin maar hier was eigenlijk niet veel aan dus staken we door terug naar het strand.
We liepen lekker langs de branding en kletsten wat, voor we het in de gaten waren we al halverwege en maakten we het een uitdaging om helemaal terug te lopen over het strand. Na een grove 6km en met de beklimming etc. erbij zo'n 10km waren we weer bij het hotel en rustten wat uit.

Ik ging vast in de reisbijbel kijken wat onze volgende bestemming zou zijn, dat is het Hostel "Golden Beach" geworden in Prachuap Khiri Khan(PKK).
Voor een kamer met zeezicht, airco, eigen badkamer en ontbijt betalen we 1100bth/27€, afzien dat backpacken!
PKK ligt ongeveer 100km zuidelijk van Hua Hin en volgens de reisbijbel moet je hier voor het eerst de echte relaxte zuid Thaise sfeer kunnen proeven.

Na het boeken namen we een douche en aangezien het weer regende gingen we wederom lekker in de grote shopping mal eten.
Helaas was het stekje van gisteren al dicht dus gingen we een etage hoger bij een Thais restaurantje eten. Alle denkbare grote ketens zitten hier overigens ook maar die mijden we lekker. Rianne nam een fried Rice met pork en ik nam noodles met terryaki chicken, ook bestelde we 6 pork pasteitjes en wat drinken. Het smaakte weer prima en liepen door naar de night market iets verderop. Door het "slechte" weer (het is nog steeds heerlijk en super tropisch warm) en de weinige toeristen waren een hoop kraampjes al aan het inpakken.
We slenterden wat rond en kochten wat sushi (5bht p/stk). Nadat we deze hadden opgesmikkeld zaten we wat te gapen en deden onze voeten zeer.
We waren het erover eens dat het mooi was geweest, kochten wat lekkers bij een 7/11 en liepen terug naar het hotel. Inmiddels is het 1.30 uur en we gaan lekker slapen. Morgen moeten we voor 12.00 uur de kamer uit en op naar PKK voor een nieuwe ervaring!

Zaterdag 19 juli 2014
Backpacken voor beginners

Om 10.30 uur werden we wakker van de wekker. Blijkbaar hebben we toch nog wat "last" van het tijdsverschil door slecht in slaap te vallen en laat wakker te worden. Niet zo gek het is hier 5 uur later.
Enigszins gehaast wakker geworden, koffie gedronken en ik werkte een of ander vreemd broodje naar binnen wat ik gisteravond nog bij de 7/11 had gekocht. Er zat iets op wat leek op vlees en aan de buitenkant een zoetige smurrie met vezels die lijken op die van gember, waarom had ik die ook alweer gekocht?

Rond 11.15 waren we wakker en gingen snel douchen en de boel inpakken. Om 12.00 uur moesten we uitchecken en dat lukte dan ook precies. Met de tassen op de rug liepen we de hoofdstraat in richting het busstation. Rianne had nog niet gegeten dus liepen we aan de overkant een soort bistro binnen. Ik bestelde de mooiste cappuccino die ik ooit gezien heb en Rianne pittige kip met rijst als ontbijt.

Na een half uurtje liepen we verder naar het busstation wat zo'n 800 meter verder ligt. Daar aangekomen bleken er helemaal geen bussen naar PKK te vertrekken en zo begon de ellende. De ticketverkoper zei dat we tegenover de Shopping mall moesten zijn bij de mini vans en dat was verdorie naast het hotel. Omdat we liever lui dan moe zijn wachtten we op een groene public transport pickup en lieten ons voor 20bth weer afdroppen waar we begonnen waren. Na een minuut of vijf stopte er al een busje. Ik had de reservering van het hotel in PKK op m'n iPhone staan waar ook het adres in het Thais vermeld was. Ik liet dit aan het ventje zien en vroeg of he could take us there.
Yes no problem was het antwoord, de kosten zouden 2x20bth zijn dus dat leek me een goede deal. We namen plaats achterin het busje en stoven onder het ge(not) van een keiharde Thaise remix van een nummer van maroon5 Hua Hin uit.

So far so good maar nog geen tien kilometer verder stopte het busje opeens langs de grote weg en moesten we eruit. "That way" zei die terwijl die wees naar een lange rechte straat met halverwege legerbewaking. "Huh that way?" zei ik, "yes you go that way".
Nou goed we hadden weinig zin om daar naast het langsstormende (vracht)verkeer te blijven staan dus ik duwde hem z'n 40bth in z'n handen en we liepen de laan op. Bij de legerpost stonden ze vrolijk te zingen en mochten we zo doorlopen. Aan het einde kwamen bij een treinstation maar wanneer die kwam en of die de juiste kant op ging was onbekend. Behalve wat tijden konden we ook niks opmaken van de Thaise tekens op het bord, zelfs niet met de iPhone ernaast.

Achter het station zagen we de zee en wat gebouwen en aangezien ik ook naar het toilet moest liepen we daar maar heen. Het bleek een soort opleidingscentrum te zijn voor jonge soldaten met alle faciliteiten en blijkbaar mocht je daar dus ook op het strand komen. Een probleempje, hier kwamen alleen maar Thaise mensen. We bestelden twee colaatjes, ik ging naar het toilet en ging vervolgens een beetje rondlopen of ik iets van vervoer kon vinden. Helemaal niets, geen bussen, tuktuks, taxi's, minivans of wat dan ook te bekennen. Op het strand konden we het apeneiland van gisteren vanaf de andere kant zien maar het was onze eer te na om terug te gaan.
Dan maar die trein, maar ja wanneer kwam die? Er was geen kip te bekennen en als die kwam zou die dan naar PKK gaan? Als die kwam konden we het vast niet vragen want we zijn nog geen Thai tegengekomen die fatsoenlijk Engels spreekt. 

Ten einde raad ben ik maar teruggelopen naar de legerbewaking bij de ingang terwijl Rianne bleef wachten met de tassen. Zo'n soldaat heeft vast een goede opleiding genoten en weet vast wel hoe of wat of kan wat regelen. Ik schat dat het zo'n 500 meter lopen was dus een km heen en weer. Daar aangekomen zette ik mijn vriendelijkste gezicht op en vroeg "do you speak English?". Het antwoord was: "I Thai, you speak Thai?". Hij wuifde wat terug richting het treinstation en dat was het. Nou lekker dan, ik liep weer terug en plofte naast Rianne neer. Dan maar op de trein wachten en hopen dat het goedkomt, het was inmiddels 14.30 uur. We spraken over dat we het de volgende keer anders gaan aanpakken en haalde positiviteit uit het feit dat we nog maar beginnelingen zijn.

Opeens verscheen er een taxi, ook een pickup zoals die public transport dingen maar dan dus een particuliere. Hij had twee Thai achterin die daar werden gedropt bij het leger gebeuren. Ik liep er achteraan en vroeg of hij ons kon brengen. "oehhh long distance" zei die en vroeg 1.500bath. Veel te veel geld natuurlijk maar ja het was ongeveer 100km en we hadden weinig keus behalve de onduidelijke trein. Ik zei 1.000 bath en we maakten het af op 1.200, nog veel te duur maar goed we hebben het hier over een grove 27€.

Anderhalf uur werden we gemilkshaked achter in de pickup met bumperklevende auto's aan onze voeten maar we waren al lang blij dat we er gingen komen. Rond 16.30 uur waren we bij het hotel. Wat minder luxe dan waar we vandaan kwamen maar nog steeds prima en een mooi uitzicht. Een kwartier later gingen we op pad want we hadden inmiddels behoorlijk trek gekregen. Bij het vertrekken duwde de eigenaar ons een kaart van het stadje in handen, altijd handig.
Het was ongeveer een kilometer lopen langs het strand en daar aangekomen bleek er een grote (zaterdag)avondmarkt te zijn. Eerst even eten en dat kon meteen rechts met al het lekkere Thaise voedsel. Het waren een soort stalletjes met verse producten en grote overkappingen waar je onder kan zitten.
Ik bestelde gele curry met shrimps en Rianne kip met fried Rice, althans dat dacht ze maar het bleek een soort kippensoep met rijst te zijn. Als Rianne honger heeft en dit gebeurd wordt ze à la minute staatsgevaarlijk. Ze stampte richting het kraampje om alsnog de fried rice te bestellen, een minuut nadat ze terugkwam bracht de dame van het kraampje een bakje witte plakrijst. Wanneer ik bij het eten van de pittige curry naar Rianne keek zat er plots een zuur smaakje bij. De witte rijst combineerde echter prima met de curry en ik at maar gewoon verder. Een minuut of tien later kwam alsnog de fried rice van Rianne, de witte rijst bleek dus gewoon bij de curry te horen. Gelukkig hebben we toch nog lekker kunnen eten en na de curry heb ik de soep ook maar half weggewerkt.

Daarna nog wat rondgeslenterd over de markt, die bestaan overigens ook grotendeels uit voedsel, en verder over de boulevard. Mooie uitzichten en nog wat gedronken bij een restaurantje. Toen zijn we rechts gegaan wat verder het stadje maar dat was niks. Echt een vieze grauwe gribuszooi dus maar weer snel terug naar de boulevard. Terug over de markt en nogmaals gegeten op dezelfde plek bij een ander stalletje. Fried vegetables met pork at ik nog en Rianne fried riced met pork voor wie het nog wil weten.

We moesten nog even naar het toilet en vlakbij was een public toilet, ideaal dachten we. Maar waarom doet iedereen zijn slippers uit bij het naar binnen gaan? We vroegen ongerust of we dat ook moesten maar als we even veegden was het ook goed, mooi. Bleg! Zelden zoiets smerigs gezien. Alles was goor xl en de wc's waren tien cm hoog met een soort ribbelprofiel bovenop de zijkanten. Er zat een klein jongetje met de deur open te schijten en die zat dus gehurkt met zijn blote voeten op dat ribbelprofiel zijn kont schoon te spetteren met weet ik veel waar dat water vandaan kwam. Geen wonder dat Thaise mensen de voeten als smerig lichaamsdeel zien en het niet op prijs word gesteld als je die op een stoel legt ofzo! Plots hoefde ik alleen nog te pissen.
Bij de uitgang stond Rianne die helemaal niets had gedaan maar uiteindelijk ging ze toch weer naar binnen en kwam trots naar buiten om te melden dat ze goed had kunnen richten. Kosten van dit avontuur: 2 x 3 bath.

We liepen de km langs het strand terug, kochten wat lekkers bij de 7/11 en rond 0.00 uur waren we weer bij het hotel. Mooi geweest voor vandaag, wat we morgen gaan doen weten we nog niet, dat beslissen we morgenochtend.
Ik kon de slaap niet vatten en schrijf deze laatste zin om 3.32 uur, ik duik er weer in en nu moet het lukken.

Zondag 20 juli 2014
Zwemmen in de golf van Thailand en rond scooteren

Al rond 09.00 uur stond er iemand op de hotelkamerdeur te bonken, aangezien we zo laat in slaap waren gevallen was het geen optie om de deur te openen. "No we sleep!" Riep ik en gelukkig droop de nog steeds onbekende persoon snel af.
Rond 11.15 werden we alsnog op eigen kracht wakker, eigenlijk zonde van de dag maar goed het is vakantie. Er was geen koffie en niets te eten, bovendien moesten we om 12.00 uur uitchecken.

Er was weinig overleg nodig om te besluiten dat we nog een dag zouden blijven dus liep ik rond 12.00 uur naar beneden om nog een dag bij te boeken.
De dame achter de receptie vroeg of we nog ontbijt wilde (was inclusief) en verbaast dat dit nog mogelijk was zei ik ja graag.
Ik ging lekker zitten op het terras aan de mangrove rivier bij de achterzijde van het hotel. Ik stuurde een bericht naar Rianne dat ze op moest schieten en rookte een sigaret. Al snel kwam de dame vd receptie eraan om te vertellen dat er toch geen ontbijt meer mogelijk was en zelfs een kop koffie zat er niet in.

Ik liep weer naar de lift en ging naar de 4e etage. Wel apart is overigens dat hier de begane grond 1 is waar dat bij ons 0 is, de 4e is dus 3 hoog. Rianne was snel klaar en we gingen op zoek naar koffie en voedsel. Bij het hotel bleek je een scooter te kunnen huren voor 250bath/6€ per dag. Gezien het rustige verkeer hier en de wat grotere afstanden huurden we er een.
Met twee pothelmpjes op reden jut en jul over de boulevard richting de tweede baai van PKK, genaamd Ao Monao, waarvan ik had gelezen in de reisbijbel dat die erg mooi moet zijn. 

Onderweg bleek halverwege echter dat de benzine bijna op was, we draaiden om voor alle zekerheid richting de eerste baai waar we gisteren al waren. Bij het eerste restaurant aan de boulevard stopten we en aten wat. Ik wilde ook graag koffie maar kreeg eerst cola en vervolgens een bakje aangelengde meuk met daarnaast nog een kopje heet water. Iets verderop vroeg ik bij een scooterverhuur bedrijfje naar "gass" terwijl ik overdreven op de benzinemeter tikte. Ze bleken daar glazen flessen benzine en gooide 2 liter in het ding, kosten 60bath/€1,50.

We waren van plan om in PKK een 292 treden tellende trap naar een tempel te bestijgen met wilde apen , hiervoor zou je een certificaat kunnen krijgen bij het bureau van toerisme en dat leek ons wel lachen. Omdat de zon echter heerlijk begon te schijnen, en we toch al een bult naar tempel met apen hadden gedaan, besloten we de plannen te wijzigen. 
We reden terug naar het hotel, smeerden ons in, trokken de zwemkleding aan, jatte de hotel towels en reden terug richting de tweede baai.
Bij de ingang weer een militaire post waar we onze gegevens moesten opschrijven, zoals wanneer je bij een bedrijf op bezoek komt. Wel heel vriendelijk allemaal hoor. We reden verder en kruisten een landingsbaan waarna we inderdaad bij een prachtige baai kwamen. Eetstalletjes, ligstoeltjes, bediening, alles was aanwezig. We zochten een paar stoeltjes uit, ploften neer en bestelde een fles water. Voor de stoeltjes en de fles betaalden we 40bath/1€.

Het water was heerlijk, redelijk helder en boven de 25 graden. We zwommen wat, luierden wat, lazen wat en gingen wat eten bij de stalletjes. Het was een grote overdekte eetzaal met een stuk of 20 stalletjes waar je van alles kon bestellen. We liepen naar eentje toe en bestelde een van die, een van die en een van die, al wijzend naar plaatjes.
Rianne had natuurlijk weer iets raars besteld wat leek op orgaanvlees met een soort nader te definiëren gehakt. Ze kwam niet verder dan 1 hapje en ik niet verder dan twee. Het babi spek achtige gerecht wat ik had besteld en de glasnoedels met inktvis en garnaal smaakten wel prima. We rekenden 200bath/€4,50 af en reden weer richting de boulevard.
Rianne had uiteraard nog trek en we stopten bij een goed uitziend restaurant zodat ze haar fried rice kon eten en ik een biertje kon drinken. Ik moest nog even naar het toilet voor menu 2 maar bij het zien van ontbrekend toiletpapier maar aanwezig 'spetterbakje' verdween de aandrang als rijst in een Thai.

We reden terug naar het hotel, ontspande een uurtje, namen een douche en reden terug naar de boulevard. Er was een soort jaarlijks event aan de gang met optredende jeugd en het oogde erg gezellig. Direct na aankomst nam Rianne een voetmassage van drie kwartier die volgens haar heerlijk was. De kosten daarvan waren 100bath/€2,20 maar normaal gesproken 60bath, om de een of andere reden was er een toeslag bij gekomen :p.
We aten nog wat lekkers bij de night market en reden terug naar het hotel waar we rond 22.30 uur aankwamen.

Morgen reizen we richting Chumphon, zo'n 3,5 uur zuidelijker vanwaar we de boot kunnen pakken naar Koh Tao. Dit schijnt een prachtig bounty eiland te zijn dus die mogen we niet missen. Dit keer hebben we ons huiswerk voor de reis goed gedaan door met de scooter de vertrekplaats van de minivans alvast te bezoeken en een timetable mee te nemen, hoop ik.

Het is nu tegen middernacht en we gaan lekker slapen, morgen willen we 09.00 uur aan het ontbijt zitten. So long!

Maandag 21 juli 2014
Op naar Chumphon

Zoals voorgenomen stonden we lekker bijtijds op en zaten we rond 08.30 uur aan de ontbijttafel met prachtig uitzicht over de mangrove rivier achter het hotel.
Onder het genot van wat toast en gebakken ei keken we hoe een tropische vogel een zojuist gevangen visje met veel moeite naar binnen werkte. Het visje had een lange punt aan z'n bek waardoor de vogel hem moeilijk goed in zijn snavel kon leggen zodat die naar binnen kon glijden. De vogel oogde ook enigszins ongemakkelijk daarna, ik denk dat die zwaar op de maag lag.

Vervolgens pakten we onze spullen en checkten uit, voor 2 nachten inclusief scooterhuur en gebruik minibar betaalden we 2.440bath/52€.
De dame van de receptie belde een tuktuk die ons voor 60bath/€1,50 naar de minivans brachten die we de dag ervoor hadden gespot.
Voor 180bath/€4,50 pp kochten we tickets naar Chumphon, een reis van ongeveer 300km. Er stond net een minivan klaar voor vertrek met nog twee plaatsen vrij dus we konden direct instappen. Het waren de laatste twee plaatsen dus we konden helaas niet bij elkaar zitten. Badend in het zweet reden we weg en doordat we direct door waren gereisd waren we helaas water vergeten te kopen. 

Het duurde ongeveer een half uur voordat de airco het won van de warmte en we begonnen op te drogen. Halverwege de 3,5 uur durende trip stopte de chauffeur gelukkig voor een kleine pauze en konden we even water kopen.
Rianne zag wat later groen en geel vanwege de hobbelige wegen en verschrikkelijke rijstijl van de chauffeur. Enkele malen ging ze bijna over haar nek maar het ging net goed. In Chumphon werden we op het station gedropt en direct aangesproken door een taxichauffeur die aanbood om ons meteen naar de boot naar Koh Tao te brengen. De pier is echter zo'n 30km verderop en waren net te laat om de boot van 13.00 uur nog te halen. Daarom besloten we om eerst nog maar even bij een restaurantje bij te komen.

We aten wat fried Rice met chicken en dronken wat koffie. Tevens was er Wifi zodat we konden uitzoeken waar we naartoe zouden gaan. Aan de afgelegen pier zit een klein resort genaamd M.T. Resort en omdat Chumphon er niet erg uitnodigend uitzag besloten we meteen door te gaan. We pakten een pickup taxi die ons voor 500bath/12€ naar het 30km verderop gelegen resort bracht aan de pier waar morgen onze boot naar Koh Tao zal vertrekken.

Bij het "resort" aangekomen bleken we echt in de middle of nowhere te zijn beland, het dichtstbijzijnde restaurantje/winkeltje is op zo'n 18km.
Het bestaat uit een tiental houten hutjes maar wel met alle voorzieningen. Het was redelijk schoon en maar voor 1 nachtje, bovendien is het restaurantje aan de pier echt gelegen aan een prachtige idyllische baai dus who cares.
We dronken en aten wat aan het water en werden moe dus rond 18.30 uur liepen we terug naar het hutje. Rianne keek een filmpje op haar telefoon en ik viel in slaap.

Een uurtje later werd er op luid op het deurtje gebonkt en toen ik wakker werd had Rianne de deur al opengedaan. Er stonden 2 mensen van het resort met de rekening van het eten. We hadden dit niet betaald omdat we in de veronderstelling waren dat dit op ons hutje zou worden gezet. We moesten direct betalen en deden dat dan ook maar. Omdat we weer wakker waren besloten we ons even op te frissen en nog wat te gaan drinken bij het restaurantje. Helaas waren ze al gesloten wat automatisch betekende dat er niets meer te doen was.
We liepen terug naar het hutje en keken een filmpje "That awkward moment" op de iPad (leuk!) en vielen bijtijds in slaap. De kosten voor het hutje inclusief ontbijt waren overigens 750bath/€17,50.

Morgen vertrekken we per catamaran naar Koh Tao om 13.00 uur, het kon ook om 7.00 uur maar daar zijn we te lui voor. Het is de snelste verbinding met 1 uur en 3 kwartier en de kosten zijn 600bath/14€ pp.
We zijn heel benieuwd naar het eiland wat toch een van de mooiste van Thailand moet zijn!

Dinsdag 22 juli 2014
De boot en aankomen op Koh Tao

Aangezien we redelijk op tijd in slaap waren gevallen werden we dat ook wakker. We waren 9.15 uur bij het restaurantje aan de zee en aten het ontbijtje bestaande uit een omelet met toast en koffie.
Een uurtje later was het tijd om de spullen te pakken want voor 11.00 uur moesten we uitchecken. Daarna bleven we nog lekker even van het uitzicht genieten onder het genot een frisje bij de pier.

Om 12.30 uur meerde de boot aan en liepen we richting de pier. Er waren ook net 2 bussen met passagiers vanaf Chumphon gearriveerd maar die waren we mooi voor.
Terwijl we aan het wachten waren kwam er een donkere lucht aanzetten, het was een storm.
We stonden vrijwel vooraan maar een stuk of 5 Aziaten mochten als eerste de paar honderd meter lange pier op. De storm brak los en het begon keihard te regenen en te waaien. Het inladen werd net voordat wij hadden gemoeten afgebroken maar de 5 Aziaten liepen al op de pier. Ze werden zeiknat en moesten zich aan de touwen vasthouden om niet de zee in geblazen te worden. Bijna halverwege keerden ze om en kwamen doorweekt terug. Na een minuut of twintig wachten werd de storm wat minder en moesten we toch echt door de regen de pier over. Ik had inmiddels een regenzeiltje over m'n tas gedaan maar het viel nog wel mee. Een beetje nat namen we plaats op de boot. Omdat we als een van de eerste waren konden we de beste plekken uitkiezen, dit betekende echter ook dat onze tassen onder een hele berg andere kwamen te liggen. Elk voordeel hebt z'n nadeel zeg maar.

Na een stop op Koh Nang Yuan kwamen we aan op Koh Tao om 15.30 uur. We liepen de pier af na onze bagage te hebben terugveroverd en ontweken de taxichauffeurs en duikschoolhouders. We sloegen rechts af en doken na een meter of 100 een restaurantje in.

Een man lag te slapen en werd wakker, good morning! Rianne bestelde weer eens fried Rice en ik ging voor de 'mama special' met seafruit. Het was ok en de rekening wat aan de hoge kant. De man vertelde ons dat het vandaag voor het eerst in vier maanden had gerekend op Koh Tao en gaf ons een gedetailleerde kaart van het eiland.

Heel stoer besloten we om met onze rugzakken te lopen naar het hotel welke we vanmorgen via booking.com hadden geboekt. Talloze barretjes, restaurantjes, massage gelegenheden, slaap gelegenheden en scooter verhuur bedrijven passeerden we en het zag er overal even leuk en gezellig uit. We keken elkaar blij aan en ondanks dat het weer nog wat grauw was wisten we het al, we waren aangekomen op een paradijsje!

Aangekomen bij ons hotel, Toscane Koh Tao, werden we enigszins lauw ontvangen door de twee dames achter de receptie. Het kon de pret niet drukken want de hotelkamer zag er prima uit. We namen een duik in het zwembad gevolgd door een douche. We keken op de kaart die we hadden gekregen en besloten de andere kant op de te lopen dan we gekomen waren richting een ander strand.

Onderweg hetzelfde beeld van gelegenheden en we werden er helemaal vrolijk van. We liepen via een resort het strand op door de branding naar links en kwamen bij een ontzettend relaxed barretje. Mooie lounge muziek, een soort lig kussentjes op de grond, cocktails voor 120bath/3€ en een mooi uitzicht over de baai. Het geluid van de branding maakte alles perfect. We dronken twee mujitos gevolgd door een sex on the beach voor Rianne en een long island voor mij.

De slippers moesten uit hier en helaas moest dat ook wanneer we naar het toilet gingen bij het restaurant wat ernaast zat en al bijna even relaxed was. We hadden honger gekregen en rekenden 480bath/12€ af voor de vier prima cocktails. Namen plaats bij het restaurant en Rianne bestelde, drie keer raden. Ik vroeg om wat pittigs en de basil leaves werden aanbevolen. Ik koos deze met beef en rijst en het was werkelijk het lekkerste wat ik tot nu toe heb gegeten. Omdat de cocktails aardig hun werk deden dronk Rianne een watermelon juice en ik een colaatje. We rekenden 420 bath af en liepen terug naar het hotel. Het was inmiddels 23.30 uur geworden en mooi voor vandaag. Bij het hotel dronken we nog wat uit de minibar en keken wat tv (BBC/fox sports).

Omdat het hier zo fijn lijkt en we wel een beetje klaar zijn met dat gereis en gesleep elke keer is de kans groot dat we hier een dag of 6 blijven.
Morgen huren we een scooter en gaan we het eiland verkennen, we hebben er zin in!

Woensdag 23 juli 2014
Scooteren en feesten

We werden weer eens redelijk laat wakker en rond 10.30 uur kocht ik twee goede bakken koffie bij het restaurant van het hotel voor 75bath p/stk.
Rond 11.30 uur gingen we op pad op jacht naar een ontbijt. Uiteindelijk liepen we tot vlakbij de pier waar we waren aangekomen en aten een omelet met toast en dronken koffie/thee. Omdat het hier een stuk toeristischer is dan waar we tot op heden zijn geweest serveren ze ook veel westerse gerechten en liggen de prijzen iets hoger. Rianne wilde graag gescrubt worden en na een poosje zoeken had ze een geschikte gevonden. Voor 500bath werd ze een uur lang verwent. Ik wachtte bij een cafe verderop in het drukke straatje en keek onder het genot van een ice coffee naar alle drukke uitbaters en slenterende toeristen. Aan de overkant waren een Europees uitziende man en een Aziatische vrouw bijna het hele uur bezig met het etalageraam te poetsen.

Op internet had ik erg veel verhalen gelezen over afzetterij met scooterverhuur in Thailand, met name op Koh Tao. Wanneer je de scooter terugbrengt beginnen ze te zeuren over een minuscuul krasje die je van tevoren nooit had gezien. Als je geen idioot bedrag betaald van bijvoorbeeld 4.000bath krijg je je paspoort, die je als borg moet achterlaten, niet meer terug. 
Op een blog had ik gelezen over een Nederlander met een duikschool die ook wat scooters verhuurt, Golden Divers vlakbij de pier, die wel te vertrouwen is.
We zochten hem op en hij zat op de stoep, we kletsen wat en huurde een vrij nieuwe 125cc Honda scooter met noppenbanden. Wat meer vermogen en goede noppenbanden schijn je hier op sommige wegen richting de afgelegen baaien goed te kunnen gebruiken. We hebben dan ook al aardig wat toeristen met armen en/of benen in het verband of zelfs op krukken zien lopen.
De scooter kost 200bath per dag en heb een prijsje gemaakt van 700bath voor vier dagen.

We scooterde (heel rustig) richting het meest noordelijke resort van Koh Tao, althans die aan de grotere weg ligt. Het heet het Dusha Buncha resort en is werkelijk prachtig gebouwd van hout op de rotsen aan de zee. We gingen hier lekker lunchen op een terras met een prachtig uitzicht op de zee en het eilandje Nangyuan. Het is een luxe en duur resort en dat was aan de menukaart te zien. Voor fried Rice en basil leafs met beef (was ook nog geen eens echt beef maar gehakt) en twee drankjes betaalden we ruim 700bath, de duurste maaltijd tot nu toe. Het was wel lekker en het uitzicht maakte alles goed. Vervolgens scooterde we naar het jpresort waar we gisteren zaten aan de zuidkant en dronken nog een drankje. We informeerden naar wat een kamer daar zou kosten maar dat was net zo duur als waar we nu (heel goed) zitten.

Op een flyer aan een paal hadden we gelezen over een tropical underground party bij "castle" en laat dit nu net recht tegenover ons hotel zijn! Het feest wordt 3 keer per maand gehouden en schijnt de grootste party van het eiland te zijn. Entree is 300bath pp maar als je ergens een flyer op zou pikken zou het gratis zijn tot 22.00 uur. We blijven Hollanders dus dat deden we bij "moov".
We gingen terug naar het hotel om op te frissen en boekte nog een extra nacht bij alvast voor 1.500 bath.

Om 22.00 uur gingen we weer op pad en aten eerst wat bij het dichtstbijzijnde geopende restaurantje op een paar honderd meter.
Rond 22.45 uur waren we klaar en konden gaan feesten.
Omdat we later dan 22.00 uur kwamen moesten we 100bath pp entree betalen en daarbij kon je gratis kiezen voor een shotje of een lachgasballon. We kozen beiden voor het shotje, het was nog erg rustig maar het werd snel drukker. Er waren 2 stages waar een soort clubbi/loungy techno house (bestaat dat?:)) werd gedraaid. Voor 100bath had je een Thaise rum met cola en daar dronken we er aardig wat van nadat we met een tequila waren begonnen om in de stemming te komen. Rianne was later alsnog benieuwd naar de lachgasballon en we kochten er eentje voor 100bath. Ze slurpte de ballon leeg en werd alleen een beetje licht in haar hoofd voor 10sec. Later op de avond zagen we dat we de ballon niet goed hadden gebruikt. Anderen deden een soort hyperventileren met de ballon en ademde alle gas meerdere keren in en uit. Ze keken daarbij even vaag maar of het echt heftig was betwijfel ik.

We dansten heerlijk tot een uur of drie en waggelden naar de uitgang. Daar stonden ze nog lekkers te verkopen en voor 20bath kocht ik een soort grote platte kipsate. We staken de straat over en rolde zo in bed, perfect.
Het was weer een lange leuke dag, morgen gaan we een baai bezoeken.

Donderdag 24 juli 2014
De mooiste baaien

Al rond 09.30 uur werden we wakker wat best opmerkelijk is gezien het feest van gisteren.
We gingen ditmaal ontbijten bij het hotel, Rianne nam een ontbijt set met een omeletje en ik met een pancake. Daar had ik spijt van maar gelukkig wilde Rianne de worstjes en spek niet die erbij zaten dus had ik toch genoeg.
Tijdens het ontbijt regende het weer en we hadden het erover dat een beetje zon nu wel weer lekker zou zijn. We gingen terug naar de kamer om op te frissen en plots brak de zon door, cadeautje van buddha!

Op de kaart van het eiland hadden we de "tanote bay" gespot en dat leek ons wel wat, hup op de scooter en rijden maar.
We sloegen af van de hoofdweg en reden langs de energiecentrale. De weg werd smaller en steiler en op een gegeven moment verdween het toch al zeer matige asfalt. Gezien de verhalen kozen we ervoor om het zekere voor het onzekere te nemen en parkeerden de scooter om verder te wandelen.
Dat viel vies tegen, het was toch nog best een eind en zo steil dat je bijna uit je slippers schoot. Het was inmiddels best heet met het zonnetje en bij elke stap hadden we in ons achterhoofd dat we straks ook weer naar boven moesten. Daar aangekomen stond een parkeerplaats vol met....scooters! Verdorie het kan dus wel gewoon. Maar goed we zijn er en wat was het mooi! Precies zoals je een prachtig strand verbeeld maar dan nog mooier.

We dronken wat en Rianne at nog een toastje, het toastje deelde ze met een tropische vogel die veel opgewonden geluiden maakte en uit haar hand at.
We genoten van de prachtige baai maar bedachten ons al snel dat we zo stom waren geweest om geen zwemspullen mee te nemen. Dit samen met de terugtocht naar de scooter in het verschiet zorgde ervoor dat we vrij snel weer teruggingen. We liepen nog wat over strand om alle delen goed te zien, er zat nog een erg luxe resort met veel Nederlanders en er werd volop gesnorkeld.
De bult op was erg zwaar, uitgeput en zeiknat van het zweet kwamen we bij de scooter aan. We reden terug naar het hotel en genoten van de verkoelende rijwind.

Bij het hotel nam ik een duik in het zwembad, relaxten we een uurtje en fristen ons weer op. Het was nog steeds mooi weer dus deze keer gingen we met zwemkleding en handdoeken op pad. Dit keer een wat makkelijker bestemming op het strand naast de drukke pier waar het overigens ook prachtig is. We aten  en dronken wat bij een barretje op het strand en liepen verder langs de branding van de pier af. Een enkele toerist lag te zonnen en na een paar honderd meter kwamen bij een resort met stoeltjes en een privestrandje maar er was niemand te zien. We kaapten een stoeltje en lagen heerlijk een uurtje à anderhalf te zonnen.

Tijdens het zonnen had ik nog eens op de kaart gekeken en een andere baai gespot, de "Hin Wong Bay". We hadden nog wel zin in een avontuurtje en besloten via een sushi barretje (Babo Sushi) ernaartoe te rijden.
Bij de sushi bar aangekomen zei ik tegen Rianne dat ze maar lekker uit moest kiezen en dat ik wel wat mee hapte. Dat had ik niet moeten doen. Doe maar die en die en die en die zei ze toen de bestelling werd opgenomen, ik zei hallo het is maar even een tussendoortje maar het was al te laat.
Tijdens het wachten op de bestelling bedachten we onszelf dat we eigenlijk wel een beetje groot risico namen om hier rauwe vis te gaan eten. Maar goed je moet wat voor je verslaving overhebben. De tafel werd volgezet en we aten alles op, het was niet slecht maar ook niet geweldig waarbij ik moet zeggen dat we erg verwend zijn op het gebied van sushi. De rekening was net zo exotisch als het eiland en we reden snel verder. 

Weer sloegen we van de hoofdweg af en reden over een vergelijkbare weg als vanmorgen omhoog. Halverwege een van de stijle stukken had ik niet genoeg de vaart erin gehouden en de 125cc scooter trok het niet meer. Rianne stapte af en iets verder was een zijkantje wat nog iets stijler was. Ik liet Rianne daar weer opstappen en kon net genoeg vaart krijgen zodat we nu wel omhoog kwamen.
Op een gegeven moment kwamen we op een punt waar er een hele steile afdaling was. Er hing een bordje op een rots met de tekst "should i stay or should i go..." hoe toepasselijk. Rianne wilde niet dat ik ging en ik had ook wel m'n twijfels, maar aan de andere kant hadden we ook de ervaringen van vanmorgen nog in ons achterhoofd. We stonden wat te twijfelen en er kwam een scooter omhoog gereden. De passagier was afgestapt en beide kwamen ze met de nodige moeite boven terwijl we aandachtig keken. Ik vroeg of we should go en de bestuurder vertelde dat samen omlaag geen probleem was maar omhoog wel. We kregen wat vertrouwen en de goede noppenbanden meegewogen gingen we omlaag. Veel steiler kan volgens mij niet maar het lukte zelfs zonder dat het bijna misging. Beneden aangekomen werd een duikklasje geïnstrueerd en we parkeerden onze zojuist gepromoveerde berggeit. 

Het was een compleet andere baai dan vanmorgen met erg veel rotsen. Het water was kraakhelder en de vissen sprongen er werkelijk uit. Er was een restaurantje op de rotsen boven het water en daarnaast zagen we een heel klein zandstrandje in de hoek. Daar moesten we heen maar hoe kwamen we daar? We begonnen over de rotsen voor het restaurant te klauteren en zagen al snel dat aan de andere kant van het restaurant een paadje ernaartoe liep. Omdat het nog best even klauteren zou zijn geweest gingen we terug om via het restaurant te gaan. De mensen die in de baai leven maken er een zooitje van, tussen de rotsen was het hier en daar net een vuilnisbelt. Erg zonde en het verpestte de ervaring best wat maar goed het was verder zo onbeschrijfelijk mooi...
Langs het paadje hangen briefjes waarop duidelijk word gemaakt dat het de bedoeling is dat je wat te drinken haalt bij het barretje naast het strandje wanneer je van het strandje gebruik wil maken.
Geen probleem we hadden toch al dorst en haalden een biertje en een ijsthee bij "mol's bar". Het zand bleek uit kiezeltjes te bestaan, ik wilde een sigaret roken maar de aansteker was leeg. Ik liep naar het barretje voor een vuurtje en kreeg deze samen met een blikje waar ik de as/peuk in kon doen. Ik dacht nog bij mezelf doe niet zo schijnheilig met die teringbende naast de deur maar terug op het strandje zag ik dat er helemaal geen asresten in het blikje zaten maar alleen de resten van een joint. Het was hoogstwaarschijnlijk een stille hint van Mol maar daar gaan we hier dus echt niet aan beginnen. Sterker nog ik begroef de affoe snel onder het zand voordat wij ergens de schuld van zouden kunnen krijgen, je weet maar nooit.

Ik nam een duik in het heldere warme water en Rianne schoot wat foto's. We dronken ons drankje verder op, genoten van de uitzichten en gingen terug. Mol keek een beetje beteuterd in het blikje en ik keek onnozel terug en wenste haar een mooie dag nog.
We liepen via een ander paadje terug naar de scooter waar een ander duikklasje net was teruggekomen van hun trip en op de taxi's stonden te wachten. Dat doen ze hier trouwens met krachtige 4x4 pickup trucks.
Goed tijd om de bult weer op te komen, Rianne had al wat zitten mopperen over het vooruitzicht dat ze weer zo'n stuk steile bult moest oplopen. Ik had nog aangeboden dat zij de scooter reed maar dat durfde ze niet aan. Ik hield redelijk de vaart erin, het ging soepel en dacht ik hou gewoon het gas erop. Bijna vielen we stil maar halverwege de bult was een net iets vlakker stukje waar we weer voldoende vaart konden maken om het laatste deel van de bult op te komen. We reden zo weer naar boven en de inmiddels wat stinkende Honda werd gepromoveerd tot berggeit-pro.

Terug bij het hotel relaxten we een uur of twee, namen een douche en gingen rond een uur of 20.00 wat eten. Rianne wilde graag naar "Moov" waar we gisteren de flyer hadden gehaald want dat zag er goed uit en zo geschiede.
Het barretje heeft een Engelse eigenaar en bleek een erg relaxte lounge tuin achterin te hebben. Het bleek happy hour te zijn en alle drankjes waren 2 voor 1, we bestelden twee mujitos en keken in de menukaart. Het was echt een westerse kaart en Rianne bestelde een cheeseburger en ik chickenwings die werden aanbevolen. Het was heerlijk maar je merkt wel meteen hoe vet wij eigenlijk eten in Europa na een weekje alleen maar Thais te hebben gegeten.
Na het eten zaten we nog lekker te chillen en bleek het nog steeds happy hour te zijn. Op de cocktailkaart stond het drankje "adios motherfucker", een long island waarbij de triple sec is vervangen voor blue Curaçao en de cola voor sprite. We deden erg lang over de fluorescerende kerosine en kletsten wat met de uit Birma afkomstige medewerker. Er zitten hier veel vluchtelingen uit Birma volgens mij, althans ik heb er 2 gesproken tot nu toe. Zaterdag is hier een deephouse feest kwamen we achter en de kans is zeer waarschijnlijk dat we die mee gaan pakken.

Rianne wilde nog graag een zonnebril kopen maar het was redelijk uitgestorven op straat en vrijwel alles zat dicht. Vanavond was een muah tai wedstrijd dus we denken dat het halve eiland daar zat.
Het was inmiddels rond 23.00 uur en we besloten terug te rijden en er een einde aan te breien.
Morgen wordt het weer mooi weer als het goed is dus daar gaan we lekker van genieten.

Vrijdag 25 juli 2014
Vakantie!

Het weer viel wat tegen toen we opstonden. We hadden besloten om de rest van ons verblijf op Koh Tao in dit hotel te blijven en boekten bij tot maandag voor 1.450 per nacht. Het is best aan de hoge kant maar goed we weten zeker dat we goed zitten hier en hebben weinig zin om tijd en moeite te stoppen in een nieuwe slaapplek. We hebben vrijwel de hele dag vrij weinig gedaan behalve eten, scooteren en chillen. Wat later in de middag werd het weer wat beter en gingen we het strand opzoeken.
Op de kaart zag ik dat Sairee Beach eigenlijk het grootste en breedste strand van het eiland is dus die gingen we maar eens ontdekken.
Om bij Sairee Beach te komen moet je door Sairee Village en dit bleek het grootste en meest toeristische dorpje van het eiland te zijn. Het voelt een beetje alsof we steeds in Oosterbeek hebben gezeten terwijl Arnhem om de hoek was.
Erg veel winkeltjes en restaurantjes en Rianne was niet te houden. De zonnebril werd aangeschaft die ze afdong van 350 naar 200 bath. We dronken een fruitshake ergens en Rianne had opeens geen goeie bikini meer en niets leuks om aan te trekken. Aangezien ik ontzettende behoefte had om menu2 te lozen en de toiletten meestal niet best zijn bij de barretjes spraken we af dat ze een half uurtje ging shoppen en ik terug zou rijden naar het hotel om de boel af te handelen.

Om 16.00 uur was ik terug en Rianne had haar spulletjes gekocht.
We gingen wat op strand luieren en zonnen bij Fizz Bar en reden een uur of twee later weer richting het hotel. We rusten weer een paar uurtjes uit (vermoeiend dat niks doen) en fristen ons op waarna we op jacht gingen voor het avondeten. We reden direct weer terug naar Sairee Village en discussieerden wat over waar we zouden gaan eten. Dat zorgde ervoor dat we bij 2 restaurants zijn gaan zitten om vervolgens weer te vertrekken maar uiteindelijk waren we het eens en gingen eten bij het grote restaurant wat bij "simple life resort" hoort.
Rianne bestelde carlic beef met rice en ik de "hot pan" met beef en rice.
Niet veel later schrokken we op doordat het personeel allemaal oe oe begon te roepen begeleid door een luid sissend geluid. Het bleek mijn hot pan te zijn die ze daar blijkbaar gloeiend heet opdienen met een klein showtje, helaas liepen ze er eerst mee naar de verkeerde tafel waardoor die uitgesist was toen ze bij onze tafel kwamen. Stiekem vonden we dat helemaal niet zo erg.
We aten smakelijk en zaten lekker te kletsen. Omdat het vrijdag was waren alle cocktails 100bath en we dronken er vier in totaal samen.

In de reisbijbel had ik gelezen over de Lotus Bar wat naast de Fizz bar zit waar we vanmiddag waren. Het zou er erg gezellig zijn met vuur shows dus daar gingen we naartoe. Toen we het straatje richting de bar inliepen kwamen de petroleum dampen ons al tegemoet. Er klonk  leuke muziek op het strand en de vlammende show was in volle gang. Het was ook nog eens happy hour en alle buckets waren 2 voor de prijs van 1. Voor 300bath bestelde we twee emmers met Thaise rum/cola,  namen plaats en keken aandachtig naar het boeiende en gezellige schouwspel. Een paar uur later stonden we te dansen en ging Rianne zelfs nog limbo dansen onder een brandende stok.
We weten niet meer hoe laat we thuis waren maar de volgende morgen was het geld op en het hoofd van hout.

Zaterdag 26 juli 2014
Zonnebaaien

Toen we wakker werden had ik hoofdpijn en een verdraaide maag, Rianne had nergens last van. Het weer was prachtig en we haalden twee americano's die we op de veranda/balkon van onze hotelkamer opdronken. Ik voelde me er niet beter door maar nam me voor de dag niet te laten verpesten en stopte een liquid cap 400mg ibu in m'n zak. Eerst wat eten.
We reden weer naar Sairee Village en zochten snel een plekje uit om te eten voordat we zouden omvallen. Ik koos voor wat vet in de vorm van een cheeseburger en Rianne nam een ommeletje met courgette, tomaat en toast.
Met moeite kreeg ik het naar binnen maar een minuut of tien nadat het gelukt was voelde ik me al wat beter worden. Ik nam de cap en we gingen verder.

Het was stralend weer dus we wilden naar het Sairee strand maar terwijl ik op de scooter stapte bedacht ik me dat daar helemaal geen schaduw is en het bovendien erg druk is waar we nu eigenlijk niet zo'n zin in hadden.
Ik dacht even na over de thema's schaduw en rust en plots schoot met de Tanote Bay binnen. Hier waren we een paar dagen geleden geweest waar we de scooter te vroeg hadden neergezet en zo'n zwaar stuk hadden moeten lopen. Inmiddels zijn we echter bedreven in de steile weggetjes en ook de scooter is een berggeit-pro geworden dus ditmaal zou het moeten lukken om tot aan de baai te rijden. Rianne vond het prima dus op naar de baai. Zonder problemen reden we naar beneden en parkeerden de scooter vlakbij de baai.

We lagen de hele middag heerlijk in de zon (Rianne) en de schaduw (ik) onder de bomen die daar tot op het strand groeien. We gingen een paar keer in het water wat echt onvoorstelbaar warm is en vol met vis zit. Rianne vond de vissen een beetje eng en ging er steeds snel weer uit, ik ging mee want even dippen was ook al prima. We keken naar mensen die daar op een rots klauterde met een touw en er vervolgens vanaf sprongen. Op een gegeven moment kregen we weer trek en gingen wat eten bij het restaurant van het resort in de baai.
Rianne at een tosti en ik een Rice soup met chicken. Die soep was precies wat ik nog nodig had en daarna voelde ik meer weer perfect. 

We namen weer plaats op het rustige strand en luierden snel weer verder na al die inspanning. Verderop op het strand zat een Thaise massage en daar hadden we eigenlijk wel zin in dus we liepen die kant op. Er bleek een wachtrij te zijn en daar hadden we minder zin in dus we liepen maar weer snel terug naar onze handdoeken om uit te rusten van de wandeling. Na nog wat dippen en liggen hadden we het wel gezien en gingen terug. Onderweg zouden we nog even wat drinken bij een tentje halverwege de bult om van het uitzicht te genieten. Soepel reden we weer omhoog en stopte bij het eerste tentje wat we tegenkwamen. We parkeerden de scooter en liepen naar voren, er zat een rasta vrouw en er waren mannen aan het werk begeleid door harde reggae.
Er was verder niemand dus we vroegen of we konden zitten en de vrouw zei iets van dat het wel kon maar dat er wel gewerkt werd als we dat niet erg vonden. Rianne vond het wel erg en liep terug naar de scooter, de vrouw vroeg aan mij waar we vandaan kwamen en vertelde dat ze ook drie jaar in Nederland had gewoond. Ze had het daar niet naar haar zin gehad omdat ze Nederlandse mensen niet leuk vond want die werken alleen maar. Ik gaf haar nog even mee dat we juist hartstikke leuke mensen zijn en liep ook naar de scooter waar Rianne al stond te wachten.

Iets verder de bult op zat nog een tentje wat er beter uitzag en we namen daar plaats. Het was ook een soort reggae gebeuren en we bestelden een lemon juice en een papaya juice. We genoten van het verfrissende drankje en nog meer van het betoverende uitzicht over de baai. We keken hoe een taxi pickup met voorwielaandrijving heel veel moeite had om de bult op te komen en rekenden af. Terwijl we op de scooter stapte kwam er een dreigende lucht aanzetten, we twijfelden even of we wel moesten gaan rijden maar gingen uiteindelijk toch. Het waaide hard en spetterde wat maar vrijwel droog konden we het hotel bereiken. Hoog tijd om even uit te rusten van al die inspanning en ons op te frissen.

Voor het avondeten besloten we om naar het zelfde restaurant als gisteren te gaan van Simple Life Resort in Sairee Village waar we gisteren zo lekker hadden gezeten. Het weer was nog wat onstuimig dus we gingen binnen zitten en Rianne bestelde garlic chicken met Rice en ik basil leefs met seafood.
Er zaten hele inktvis tentakels tussen maar het was verder heerlijk (en mijn gerecht pittig) en we aten onze bordjes leeg. Na het eten hadden we nog een beetje trek dus we bestelden allebei nog een voorgerechtje. Ik een soort gefrituurde driehoekjes met kip, de kip floepte er tot twee keer toe uit bij het nemen van een hapje en kwam beide keren op m'n broek. Rianne een tomaten crème soep die echt niet te eten was, veel te zout en het smaakte naar het tomatenspul wat ze op een pizza smeren. Niet geheel toevallig verkochten ze die daar ook. Bij het halen van de borden zat de 'tomatensoep' nog half vol en zei ik dat het no good en too salt was maar dat was aan dovemansoren gericht.

Ik ben niet zo van de massages maar Rianne wel en eigenlijk de hele vakantie wil ze al graag al graag samen een Thaise massage nemen. Naast het restaurant zat er eentje zoals op elke hoek van de straat dus hop daar gingen we. Voor 300bath pp zouden we een uur lang gemasseerd worden en enigszins ongemakkelijk (ik) stapten we er naar binnen.
Ik moest iets van een vreemd linnen broekje met touwtjes aan doen en de dames van de massage lachten hartelijk om de wijze waarop ik deze had omgebonden. We gingen lekker liggen en waren klaar om een uur lang verwent te worden.
Verwent? Als eerste kregen we een paar knieën in onze nek die niet zachtjes op wat spieren drukte. Alle spieren van het lichaam werden meermalen 'ingedrukt' en we hebben houdingen moeten aannemen waarvan ik niet eens wist dat het mogelijk was. Een Thaise massage blijkt meer uit het drukken op drukpunten in de spieren te bestaan dan het masseren van de spieren.
Goed na een uur stopte het met een kraak van de rug en kregen we een minuscuul kopje thee om bij te komen. Het was uiteindelijk toch best lekker maar ik merkte verder eigenlijk weinig verschil met een uur geleden.

We liepen naar buiten en deden een boodschapje bij de 7/11. Voor de deur was de "pancake man" aan het werk bij zijn brommobiel kraampje en maakte flensjes. Hij maakte er een spektakel van, half als een pizzabakker en half als een Japanse kok aan de bakplaat. Rianne bestelde er eentje met nutella.
We twijfelden even over waar we naar toe zouden gaan, vanavond was het deephouse feest bij 'Moov' maar we hadden er eigenlijk niet zoveel zin in.
We besloten om nog even aan het strand te loungen in de buurt van JP resort in het zuiden waar we al eerder lekker hadden gezeten, alleen ditmaal een ander barretje daar vlakbij. We reden die kant op en bemerkte dat het eigenlijk best fris was geworden.
Daar aangekomen zochten we even waar we naartoe moesten en liepen door een resort naar het strand waar een barretje zat genaamd "The Crazy Bar".
We namen plaats en Rianne bestelde een mojito en ik een biertje. Al snel spotte Rianne een schommeltje boven de branding en ging erop zitten. Ik schoot wat foto's ervan en we gingen lekker verder chillen onder het genot van lounge muziek.
We zaten heerlijk een uurtje a anderhalf met onze voeten een meter boven de branding. Het was een beetje fris en het waaide behoorlijk en bij elke golf die wat verder kwam voelde we de warmte van het water opstijgen naar onze benen. We werden er wat soezerig van en besloten terug te gaan naar het hotel.

Morgen is onze laatste dag hier op het eiland want maandag vertrekken al om 06.00 uur 's morgens richting Khao Lak. We ontmoeten daar een vriend die zondag aankomt en ruim een half jaar in Thailand zal blijven. Met hem zullen we een paar dagen optrekken en de jungle ingaan.

<>